Dode materie bestaat niet.

Materie bestaat uit geestelijke oerkrachten, hoewel iedereen leert dat er in een steen geen leven zit. De mineralen waaruit stenen bestaan zijn dood, er zit volgens de huidige wetenschappelijke opvattingen geen leven in. Grafiet dat uit koolstof bestaat is evenzo dood, net zoals stikstof, waterstof, zuurstof en fosfor, om maar eens vijf heel belangrijke stoffen te noemen.

Deze vijf bouwstoffen zijn uiterst belangrijk, omdat DNA daarvan is gemaakt. Op een fascinerende wijze vormen in elke cel, of dat nu een bacterie, een schimmel, een plantcel, of een dierlijke of een menselijke cel is, deze vijf ‘dode’ bouwstoffen een prachtige dubbele helix.

Het verbazingwekkende is nu dat de wetenschap van mening is dat het leven in elke soort cel van DNA afkomstig zou zijn. DNA zou het leven aan cellen geven! Wat een wonder is dat, want hoe kunnen die vijf dode stoffen nu ineens het leven aan een cel geven? Wat is er gebeurd, waar is dat leven vandaan gekomen? Goed beschouwd bestaat alles hier op aarde uit zogenaamd ‘dode’ atomen en moleculen, maar toch leven virussen, bacteriën, planten, insecten, dieren en mensen.

Oerkrachten en ‘dode’ materie

Materie bestaat uit geestelijke oerkrachten, maar de wetenschap erkent dit (nog) niet. Het cellulaire leven zou wetenschappelijk gezien een gevolg zijn van uiterst ingenieuze en zeer complexe interacties tussen ‘dode’ atomaire en moleculaire structuren. En, stellen veel wetenschappers, onze menselijke geest bestaat uit chemische processen in de hersenen. Tienduizenden wetenschappers hebben er honderden jaren over gedaan om al die cellulaire processen te begrijpen en in kaart te brengen, maar de werkelijke oorzaak, het werkelijk levende gevende, hebben ze aan DNA toegekend, waarvan zij zelf zeggen dat het dode materie is.

Het feit dat DNA geen leven kan opwekken, is trouwens experimenteel gemakkelijk te bevestigen, want het is eenvoudig om het DNA uit een cel te isoleren en te zuiveren van andere cellulaire componenten. Dat geïsoleerde DNA blijkt op geen enkele manier het leven aan een cel te kunnen geven of te beïnvloeden. Zelfs als het zo geïsoleerde natuurlijke DNA met de nodige bouwstenen en energierijke moleculen wordt gemengd, komt er geen levende cel tot stand. Pas in de levende cel voert het DNA als een intelligente kracht Gods wil uit.

Bron van het leven

Dit eenvoudige voorbeeld laat zien dat de wetenschap de werkelijke bron van het leven nog moet ontdekken, zij erkent (nog) niet: materie bestaat uit geestelijke oerkrachten die in zon- en sterrenlicht te vinden zijn. Immers, hun onderzoek heeft onomstotelijk aangetoond dat DNA de erfelijke informatiebron is en dus zou DNA wèl de bron van het leven moeten zijn. Maar waarom is dan ruim 95% van het DNA in een menselijke cel schijnbaar overbodig? Er zijn maar ongeveer 20.000 menselijke genen en het totale DNA kan voor minstens 400.000 genen coderen. Nog vreemder is dat bijvoorbeeld een cel van de fruitvlieg heel veel meer DNA bevat dan een cel van de mens! Waarom zou dat dan zijn? Deze paradox is allang bekend, maar er is geen wetenschappelijke verklaring voor gevonden.

Evolutie

Er zijn nog meer dingen aan het DNA dat de wetenschap niet kan verklaren. Bijvoorbeeld het gegeven dat de drie-dimensionale structuur van DNA precies naar de verhoudingen van de guldensnede is opgebouwd. Hoe kan nu DNA, dat volgens de wetenschap door willekeurige processen ooit een keer zou zijn ontstaan tijdens de miljarden jaren durende evolutie, heel exact volgens de guldensnede zijn opgebouwd? Het blijkt dat de verhouding van de doorsnede van het DNA (21 nanometers) tot de lengte van één DNA eenheid (34 nanometers) voldoet aan de guldensnede, want 34 gedeeld door 21 geeft de waarde van de guldensnede 1,6190. En 21 (brede groef) gedeeld door 13 (smalle groef) geeft ook het getal van de guldensnede.

Uit berekeningen blijkt dat de verhoudingen in het DNA molecuul aan de verhoudingen van de guldensnede voldoen.

Hoe is het mogelijk dat die vijf eenvoudige bouwstoffen precies konden berekenen dat de breedte en de lengte van de groeven in het DNA aan de verhoudingen van de guldensnede moesten voldoen? Dit is toch een prachtig Goddelijk wonder? Zie, God de Vader is de Bron, Schepper en Instandhouder van al wat leeft en een lichamelijke vorm heeft. En ook materie bestaat uit geestelijke oerkrachten, want al wat bestaat heeft een geestelijke grond, omdat Go in Zichzelf Geest is. Dat materie uit geestelijke oerkrachten bestaat vertelde Jezus omstreeks 1850 aan Jakob Lorber. In feite is elk punt in het ganse heelal een vorm van leven, hoe klein ook, want zelfs de allerkleinste sub-atomaire deeltjes zijn vormen van Gods eeuwige leven. Maar alle materiedeeltjes en ook planeten, zonnen en sterrenstelsels hebben geen bewustheid van bestaan, dat is uniek voor de mens. Jezus gaf Jakob Lorber al deze wijsheid door middel van het innerlijk woord.