De aarde als levend organisme en levend systeem.
In de Nieuwe Openbaring door Jakob Lorber beschrijft Jezus de aarde als levend organisme. Uiteraard is het voor ons uiterst moeilijk te geloven dat de aarde een levend iets zou zijn. Nog verbazingwekkender is dat deze klomp materie organen zou hebben die op die van de mens gelijken en een soortgelijke functie hebben.
Gaia hypothese
James Lovelock veronderstelde al met zijn Gaia hypothese dat de aarde als levend organisme gezien kan worden, maar Jezus gaat in de Nieuwe Openbaring door Jakob Lorber nog veel verder dan James Lovelock. Lorber beschrijft in het eerste deel van zijn boek: “Aarde en Maan” uitgebreid het organische leven van de aarde en vergelijkt alle aarde organen met die van de mens en gedetailleerd legt hij uit hoe die organen in de aarde werken. De parallellen tussen mens en aarde zijn zeer verrassend. Zo beweegt bij de mens de borstkas bij het in- en uitademen op en neer. De aardelong veroorzaakt op een vergelijkbare wijze het uitzetten en weer krimpen van de aarde, waardoor eb en vloed ontstaan. De nadere toelichting op het ontstaan van eb en vloed in de daarop volgende paragraaf maakt korte metten met de gangbare wetenschappelijke verklaring voor het ontstaan van eb en vloed.
Kennis van de aarde
Wat weet de mens werkelijk van de inwendige structuur van onze aarde? De wetenschap heeft eigenlijk alleen maar vermoedens en veronderstellingen en kan de aarde als levend organisme niet accepteren, omdat alle materie dood zou zijn. Onderzoekers zijn nog niet verder gekomen dan de dunne oppervlakte van de aarde, ongeveer een kilometer of tien diep. Er is daarom niemand die weet hoe het binnenste van de aarde eruit ziet, of waaruit de kern van de aarde echt bestaat. Niemand weet bijvoorbeeld waarom de aarde magnetische polen heeft, of waar het aardmagnetisme vandaan komt en hoe de zwaartekracht is ontstaan.
Zwaartekracht en gewichtloosheid
Juist het verschijnsel zwaartekracht stelt huidige wetenschap voor veel raadsels. In het Grote Johannes Evangelie geeft Jakob Lorber een nieuw beeld van de zwaartekracht. Deze kracht is als het ware vanzelf ontstaan door de continu toenemende eigenliefde en egoïsme van de geestelijke mens. Juist dat grenzeloze egoïsme en het eigenbelang zijn in deze tijd maar al te duidelijk zichtbaar. De mens van nu is heel erg sterk op zichzelf gericht en de ontelbare “selfies” zijn daar een creatieve uiting van. Deze kijk op de zwaartekracht is echter alleen maar te bevatten als we accepteren dat alles wat we zien en kennen, in feite niets anders is dan een geestelijke kracht of vorm. Maar de gangbare wetenschappelijke opvattingen van materie komen steeds dichterbij de zienswijze die al in de 19e eeuw door Lorber zijn voorspeld en op deze website zijn beschreven.
